ภาพความทรงจำเมื่อครั้งยังเด็ก

กลับมาอีกครั้ง หลังจากวันหยุดเทศกาลสงกรานต์ที่ได้มีโอกาสหยุดยาวหลายวัน ทิ้งภาระหน้าที่ หลบหนีความวุ่นวายในเมืองกรุง ไปนอนพักกายพักใจที่บ้านน้อยหลังเดิมที่จากมาร่วมๆ17ปี ตั้งแต่เริ่มเรียน ปวช.ก็จำต้องห่างบ้าน ยิ่งนานวัน เดือน ปี ก็ยิ่งไกลห่างบ้านเราออกไปทุกที เรียน ปวช.กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง เรียน ปวส.เดือนละครั้ง พอทำงาน+เรียนปริญญาตรี นี่ยิ่งไปกันไหญ่ กลับบ้านปีละครั้งสองครั้ง พอได้กลับบ้านบ้านทีก็ได้มีเวลานอนคิดทบทวน ระลึกนึกถึงภาพความทรงจำเก่าๆ ได้นั่งรถผ่านหมู่บ้าน ท้องนา ซึ่งในตอนนี้เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน บ้านเรือนหนาแน่นขึ้น ท้องนาดูโล่งกว้างสุดลูกหูลูกตา ต้นไม้ที่เคยมีไม่รู้มันหายไปไหนหมดนะ เสาธงของโรงเรียนที่ได้เคยศึกษาเล่าเรียนในวันนี้ยังตั้งตระหง่านเช่นเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปก็คงจะเป็นอาคารไม้ที่เคยเป็นอาคารเรียนไม้2ชั้นนั้นถูกรื้อไปนานแล้ว เมื่อก่อนอาคารหลังนี้ ชั้นล่างเป็นห้องเรียนของนักเรียนอนุบาลและนักเรียนชั้น ป.1 ห้องเก็บอุปกรณ์กีฬา ส่วนชั้น2 เป็นห้องเรียนของนักเรียนชั้น ป.2 -ป.3 และห้องพักครู นึกถึงคุณครูที่เคยพร่ำสอน นึกถึงความเมตตาของคุณครูที่คงมองเห็นแววแห่งความมุ่งมั่นที่มีในตัวลูกศิษย์คนนี้อยู่บ้าง คุณครูที่เคี่ยวเข็ญให้ต้องฝึกคัดลายมือ ฝึกเขียนเรียงความ ฝึกอ่านหนังสือภาษาไทย ทั้งอ่านในใจ-อ่านออกเสียง คุณครูที่เสียสละเวลาตอนเย็นหลังเลิกเรียน วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เพื่อฝึกฝนลูกศิษย์ส่งไปเป็นตัวแทนประกวดอะไรต่อมิอะไร ทั้งระดับกลุ่มโรงเรียน-ระดับอำเภอ แต่ที่ทิพย์ภาคภูมิใจไม่ใช่ใบประกาศเกียรติคุณหรือรางวัลที่ได้รับจากการชนะการประกวดประชันอะไรนั่นหรอก(เพราะตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเอาไปเก็บไว้ที่ไหน) แต่ทิพย์รู้สึกซาบซึ้งและภาคภูมิใจที่ได้รับความรัก ความเมตตาปราณีจากอาจารย์ต่างหาก หากไม่มีพวกท่านในวันนั้น ก็อาจจะไม่มีดวงทิพย์ จีนมะโน ในวันนี้..ถึงแม้ทิพย์จะไม่ได้มีโอกาสเข้าไปเยี่ยมเยียนท่านเลย แต่พระคุณของครูบาอาจารย์ทุกท่านยังตราตรึงอยู่ในดวงใจของดวงทิพย์ไม่มีวันลืม..

วันเวลาผ่านไป..ไวเหมือนโกหก..หลับตานึกย้อนไปถึงวันเวลาเก่าๆ พอลืมตาตื่นขึ้นจากภวังค์ โอ้โห! นี่มันผ่านไปจะเกือบ20ปีแล้วหรือนี่ ชีวิตที่ดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงไป ทั้งความเป็นอยู่ อาชีพการงาน และที่สำคัญคืออายุที่บ่งบอกว่าตัวเรานั้น ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านเรื่องราวทุกข์สุขมาแล้วครึ่งชีวิต แต่ทำไมสถานภาพสมรสในคำร้องขอมีบัตรประจำตัวประชาชนถึงยังเป็น "โสด" เหมือนเดิมก็ไม่รู้ 555+ จะพยายามรักษาสถานภาพนี้ไว้ให้ถึงที่สุด (แต่ไม่รับปากว่าจะนานตราบสิ้นลมหายใจนะคะเพื่อน^^)